Otto en Susan Wassenaar
Op 15 mei 1992 om 9.00 uur kochten wij ons huis van de erfgenamen Nijhoff.
Om 10.00 uur ontmoette Otto, als adviseur van het museum, zijn nieuwe buren in een kort geding van de Singelbewoners. Daarin werd om stopzetting van het heien van het de palen van het museum gevraagd vanwege de gevaarlijke trillingen.
Het museum staat er en de verhouding met de buren is voortreffelijk, getuige het Singeldorp.
De 16 m lange en brede marmeren gang die van voordeur naar de tuin leidt imponeert elke nieuwe gast. Zo ook Alessandro Mendini, de architect van het Museum. Wij bekeken samen het pand. Hij vond het schitterend in al zijn verwaarlozing en vroeg of hij iets kon bijdragen. Op ons verzoek ontwierp hij het luifeltje boven de voordeur. Hij zorgde er ook voor dat het gekleurde glas op zijn instructie in Italië werd gemaakt.
In de tuin is het patroon van het huis doorgezet. Een lange gang in het midden met aan weerszijden “kamers”.
Aan het einde van die gang staat een ander opvallend kunstwerk, een 220 cm hoge paarsblauw geglazuurde porseleinen vaas.
Het is een van de reserve exemplaren van een tentoonstelling van 24 soortgelijke vazen van Ai Weiwei.
Bij onze eerste bezichtiging troffen wij een volledig verwaarloosd pand en tuin aan.
Ook troffen we op zolder twee dames aan die het archief van hun ongetrouwde oom Siep Nijhoff en ongetrouwde tante Anna probeerden op te ruimen. Van hen hebben we veel stukken en foto’s over de geschiedenis van het pand gekregen. Af en toe komen nog familieleden het huis bekijken. Per slot van rekening hebben de Nijhoffen hier 80 jaar gewoond, van 1912 tot 1992, toen notaris Siep Nijhoff overleed. Zijn zus Anna was een paar jaar daarvoor overleden. De eerste bewoner, de Hooggeleerde in de Godsgeleerdheid professor F.J van den Ham woonde hier ook tot zijn dood in 1912. Dit betekent dat wij pas de derde eigenaar zijn. Wij hopen de traditie door te zetten.
Na 1955 was er door notaris Nijhoff geen onderhoud meer gepleegd. Dit was een groot voordeel omdat overal nog restanten waren van het ornamentele interieur. In 1993, een jaar na aanvang, was de restauratie van interieur en gevel naar de oorspronkelijke toestand gereed. Cor en Sibylle Kalfsbeek waren de architecten van zowel de restauratie als de latere serre.
Het huis is ontworpen door de gebroeders Kornelis en Hindrik Hoeksema.
Zij waren ook de ontwerpers van Ubbo Emmiussingel 51, het huis van Seerp Leistra en Grietje Otter. In 1912 is dat huis door architect Pieter van de Wint in Jugendstil herontworpen, waardoor alle architectonische overeenkomsten verdwenen zijn.
In 1993 is het huis tot Rijksmonument verklaard met de volgende omschrijving:
Woonhuis, opgetrokken in de typische bouwstijl van het eclecticisme, van algemeen belang voor de gemeente vanwege de bijzonder stijlvolle architectonische kwaliteiten en de betekenis van de ontwikkeling van de Nederlandse woonhuisarchitectuur.
Bovendien vormt het pand een uitzonderlijk goed geconserveerd onderdeel in de gevelwand van de stedebouwkundig hoogwaardige zuidelijke singelreeks.
In 1926 werd het huis aangesloten op het openbaar riool. In de binnenplaats is nog de plek te zien waar het tonnetje regelmatig uit ’t luikje opgehaald en geleegd werd.
In 1947 werd centrale verwarming aangelegd met hele dikke buizen. In een van de zeven marmeren schouwen met originele kachel van de eerste eigenaar troffen wij nog kolen aan, klaar om warmte te leveren. In 1993 is een nieuwe verwarming door het hele huis aangebracht.
In 1955 besloot Nijhoff dat, gezien de bouwvallige staat, het goedkoper was om de serre te slopen dan op te knappen. Dat was ook de laatste keer dat door hem over onderhoud werd nagedacht. In 2008 deden wij het verzoek om de serre weer op te bouwen. Het huis was echter monument geworden zonder serre. Na ampele en langdurige studie door monumentenzorg werd de bouwaanvraag toch gehonoreerd.
In 1960 dreigde het prachtige Berlage huis van professor Heimans op Ubbo Emmiussingel 108, voor ons aan de overkant, de kroeg van Albertus Magnus te worden. Notaris Nijhoff, architect Frans Klein en tandarts F Stoker (nr. 61) tekenden met succes bezwaar aan tegen de plannen van Stichting Eigen Huis Albertus Magnus.
Op 15 september 1993 op de 50e verjaardag van Otto vierden we een groot feest met familie, vrienden en buren ter inauguratie van het prachtig gerestaureerde huis.
Sindsdien wonen we hier met veel genoegen. We hebben het huis aangepast voor de komende jaren. We hopen nog lang van het huis en de Singels te mogen genieten. Singeldorp levert daaraan een waardevolle bijdrage.
