Het treft dat ik als gepatenteerde melancholicus houd van het kijken naar neerdwarrelende herfstblaadjes, want vanachter mijn raam naar buiten starend valt er tijdens dit jaargetij niet veel meer te zien dan … eh … neerdwarrelende herfstblaadjes.
Het toeristenseizoen is voorbij. Voorbij zijn ook de veelkleurige parades van meer of minder exotisch ogende en opgetogen kwekkende buitenlandse jongeren met rolkoffers op weg naar een B&B of – nog steeds niet minder opgetogen kwekkend – op de terugweg naar het station. Tijdens de lunchpauzes komen nog wel in representatieve eenheidsoutfits geklede kantoortypes voorbij, nippend aan hun latte-to-go en knabbelend aan hun AH-Gezonde keuze-sandwiches. Maar daar ben je toch wel redelijk snel op uitgekeken en bovendien zijn ze er alleen tijdens werkdagen. Op zaterdagen en zondagen is er op de Singels weinig te beleven.
Tot ik onlangs op een zaterdag geheel onverhoeds een oosters-orthodoxe priester voorbij zag lopen. Ik bedoel: hoe vaak ziet een mens een oosters-orthodoxe priester voorbijlopen? Niet heel erg vaak toch? (In mijn geval is dat ongeveer vijftig jaar geleden, toen ik tijdens een wandeling op Kreta op een dorpsplein belandde waar een jongen opgebaard lag die – bij navraag – die middag verdronken was. Eromheen hartverscheurend huilende dorpelingen, aangevoerd door de priester die jammerend en zich de haren uit zijn lange baard trekkend luidkeels de boventoon voerde. Maar dit terzijde.)
Maar bij die ene priester bleef het niet. Wat volgde was een bonte en niet aflatende stoet van mensen van verschillende leeftijden, huidskleuren en genders, die ook nog eens zeer uiteenlopend uitgedost waren. Mannen op leeftijd met het embonpoint en de statige tred van hoogwaardigheidsbekleders, vrouwen in dure jurken en jassen met veel gouden ringen om de vingers, jonge mannen met onberispelijke kapsels en in keurige strakke donkerblauwe pakken, drie nonnen met brilletjes, jonge vrouwen in pufferjassen, een zwerverstype op sandalen, met lang grijs haar en een dito baard, een man van kleur in een grijs kostuum met krijtstrepen, een dominicaner monnik, vrouwen die eruitzagen alsof ze net boodschappen waren wezen doen bij de HEMA, een groepje lichtelijk alternatief ogende jongeren, twee franciscaner monniken, en nog zo het een en ander. Ik deed verwoede pogingen er een eenheid in te ontdekken. Gingen ze naar een verkiezingsbijeenkomst van een politieke partij? Maar welke dan? Bijeenkomst van de Bond tegen het vloeken? Round Table? Bridgetoernooi? Nederlandse Vereniging van Pluimveehouders? Vrijmetselaars? Heemkundekring Noord? Oecumenische Basisbeweging Nederland?
Opeens viel het kwartje. Op mijn mobiel zocht ik de website van de St. Jozefkerk (want uit die richting kwamen ze tenslotte). En ja hoor: zojuist bleek er een nieuwe bisschop gewijd. Raadsel opgelost.
Everhard Huizing
