Onze vroegere plebaan, Rolf Wagenaar, had ervoor gezorgd dat ik, als zelfbenoemd ‘reporter’ van het Singeldorp, een uitnodiging kreeg voor de pontificale Eucharistieviering ter gelegenheid van de bisschopswijding van Mgr. Ronald (Ron) G.W. Cornelissen (1964), en voor de aansluitende receptie in Huize Maas aan de Vismarkt op zaterdag 11 oktober.

De dienst begon om 11.00 uur, maar wij, genodigden, werden verzocht onze plaatsen al om 10.15 uur ingenomen te hebben, omdat mgr. Cornelissen vooraf de Professio Fidei ging afleggen, zeg maar, de geloofsbelijdenis.

Ik wandelde, stemmig gekleed, op tijd over de Heresingel kerkwaarts.
Schrik! Er had zich vanuit de hoofdingang van de kerk, langs de hele westelijke zijmuur, en bij het politiebureau de hoek omgaand, reeds een lange, lange rij gevormd.

Ik liep naar de staart van de stoet.
De rij kende amper voortgang, alsof iedereen bij binnenkomst uitgebreid gescreend werd. Ik schuifelde mee. Achter het raam in de huizen tegenover de westmuur zwaaiden Ed en Truus naar mij. Even later kwam Ed over de straat naar mij toe hollen. ‘Een hele eer’ vindt hij. ‘Kijk,’ zeg ik, hem de uitnodiging tonend: ’ik heb ‘VAK F’ toebedeeld gekregen, waarschijnlijk de staantribune.’

Vak F blijkt het achterste deel van de linkerzijbeuk te zijn. Wat er zich rond het altaar afspeelt is amper van hieruit te zien. Wel hangen er tv schermen. De kerk is prop- en propvol.
Nadat Ron Cornelissen de geloofsbelijdenis en de eed van Trouw aan de Apostolische Stoel in het openbaar heeft afgelegd, zet de intredeprocessie zich in gang, gevormd door tal van bisschoppen en priesters, afgesloten door kardinaal dr. W.J. Eijk, aartsbisschop van Utrecht, die plechtig voortschrijdt, minzaam het hoofd naar rechts en links neigend.
De plechtigheid kan beginnen.

De wijdeling, zijnde Ron Cornelissen, wordt voorgesteld aan het bisdom. Dat gebeurt door het ronddragen en tonen van de pauselijke benoemingsbul, ondertekend door Paus Leo XIV.
Ik vergeet nog de muziek te noemen. Dat wordt tijd, want orgel, trompet en zangkoor musiceren tussen de onderdelen naar hartenlust. Feestelijk.
Na de schriftlezingen (‘Jezus sprak tegen Petrus en zijn broer Andreas: ‘Kom, volg mij, ik zal u vissers van mensen maken.’ ) volgt de Homilie, zeg maar Preek, door kardinaal Eijk.
De overdenking is voor deze gelegenheid verrassend luchtig van toon. De kardinaal begint met een enigszins frivole uitleg van het nieuwe wapen van de bisschop. Aartsbisschop Eijk verbaast zich erover dat zowel Ronald Cornelissen als vroeger Ron van den Hout ankers in het wapen hebben. ‘Ze hebben toch geen carrière in de scheepvaart?’, vraagt hij zich af. En Cornelissen heeft zelfs, zegt hij, ‘een gouden anker; hij laat het kennelijk breed hangen. En wat moet dat zakdoekje erin? Om het anker schoon te houden? O nee, het blijkt bij nadere beschouwing een Jacobsschelp te zijn.’
Kardinaal Eijk krijgt de lachers op z’n hand. Ik vind de toon op zich wel amusant, maar toch niet helemaal passend bij een dergelijke plechtige gebeurtenis in het leven van Mgr. Cornelissen.
Hij memoreert dat de RK-Kerk weer in de lift zit. Vooral veel jongeren treden toe. ‘Tegenwoordig komt weer meer dan de helft zonder rollator,’ constateert hij.

De nieuwe bisschop blijkt een bedevaartganger. Hij begeleidde tal van groepen gelovigen o.a. naar Kevelaer, naar het Heilig Land, Jordanië, Egypte, Turkije, Rome, Fatima, Ierland en Lourdes.
Onder zijn wapen staat dan ook de spreuk: Peregrinantes in spem (pelgrims van hoop).
Chris Fictoor, de Groninger componist, heeft de tekst van dit lied van een melodie voorzien, zoals hij dat ook deed voor bisschop Van den Hout en bisschop de Korte. Momenteel werk ik zelf met Chris aan een groot project rond de dichter Rainer Maria Rilke, waarvan volgend jaar de 100^e sterfdag wordt herdacht en dat wordt afgesloten met een compositie van hem bij Rilkes Duineser Elegien, zijn magnum opus, door mij vertaald als De elegieën van Duino.

De ritus van de wijding begint met het aanroepen van de Heilige Geest door het gezamenlijk zingen van het lied Kom, Schepper Geest.
Daarna wordt de wijdeling ondervraagd door bisschop Eijk aangaande het door hem te verrichten dienstwerk. ‘Ja, dat wil ik,’ antwoordt Mgr. Cornelissen op elke vraag.
Nu volgt de aanroeping van de eindeloze rij heiligen, maar liefst 67(!), waarop de gemeente elke keer, 67 x dus, als antwoordt zingt: Wees onze voorspraak.
Hierna volgt onder gebeden de handoplegging door de kardinaal en alle aanwezige bisschoppen.
Vervolgens zalft bisschop Eijk rijkelijk het hoofd van de geknielde wijdeling, die met zijn zakdoek in de weer moet. Daarna wordt hem het Evangelieboek uitgereikt, schuift de aartsbisschop hem de bisschopsring aan de ringvinger van de rechterhand en krijgt hij de mijter op z’n hoofd geplaatst. Dit alles onder de vaste bijbehorende teksten.
Tot slot krijgt hij de herdersstaf, als herder van de kudde van het bisdom Groningen-Leeuwarden.
De Nuntius (zeg maar: de ambassadeur van de paus in Nederland) en bisschop Ron van den Hout begeleidden hem naar de bisschopzetel (cathedra) in de kathedraal, die daarmee weer in bezit wordt genomen.
Kardinaal Eijk en alle overige bisschoppen geven de nieuweling in hun midden de vredeskus, terwijl de klokken van de kathedraal uitbundig en feestelijk beieren.

Hierna begint de Eucharistie viering, die ik redelijk bekend acht en hier niet ga beschrijven.
Vermeldenswaard is nog de rondgang van de nieuwe bisschop, door de kerk, na de communie, waarbij hij alle aanwezigen zegent.

Huize Maas aan de Vismarkt is een overvolle gonzende bijenkorf. Wát een mensen! Overal staan tafels met broodjes, luxe broodjes, soep, en dranken. Van 10.00 uur tot 13.30 uur is best lang en menigeen valt er hongerig op aan. Het feliciteren, bijpraten, kennismaken begint. Het gonzen zwelt aan tot orkaankracht.
Ik praat nog even met bisschop Ron van den Hout over zijn nieuwe zetel te Roermond. Hij heeft het druk, heel druk, maar heeft er inmiddels vat op. Er is een beleidsplan opgesteld en aangenomen. Nu komt de uitvoering, want, zegt hij lachend, ik moet nu leveren.
Ik feliciteer onze nieuwe singelbewoner monseigneur Cornelissen. Hij is een forse verschijning, rondborstig, met een vriendelijke uitstraling. Als ik hem voorstel namens het Singeldorp binnenkort langs te komen voor een interview, vindt hij dat een prima idee.
Wordt derhalve binnenkort vervolgd.

Atze, 11 oktober 2025