Volgend jaar bestaat Stimezo 50 jaar.
En de Stichting Medisch verantwoorde Zwangerschaps Onderbreking is dan ook 50 jaar aan de Radesingel gehuisvest.
Vandaar een gesprek met Ellie Oosterhuis, directeur van Stimezo/CSGNN.

Hoe is de stichting toen hier begonnen ?

In eerste instantie is dit pand gehuurd  en enige jaren later aangekocht.
Er was in die tijd nog geen wetgeving. Abortus was toen nog illegaal en er was ook helemaal geen sprake van subsidie. Men is toen gestart met een abortuskliniek omdat men toen de overtuiging had dat een afbreking van een zwangerschap op medisch verantwoorde wijze mogelijk moest zijn. Daar is ook de naam aan te danken.
De wetgeving rondom abortus is pas 10 jaar later tot stand gekomen.
Nog later – in 2002/2003 – is het Rutgershuis hierbij in gekomen. Stimezo en Rutgershuis zijn toen samengegaan in het Centrum Seksuele Gezondheid Noord Nederland.
De zorg, die dus hier in dit pand besteed werd, is toen van alleen abortus uitgebreid naar seksuologische hulpverlening.

Waaruit bestaat het zorgpakket in deze stichting nu ?

Naast hulp bij ongewenste zwangerschap bieden wij ook hulp bij langdurige anticonceptie, onderzoek naar seksueel overdraagbare aandoeningen – ook online – seksuologische vragen als ook sterilisatie van mannen. Eigenlijk alle onderwerpen op het gebied van seksuele gezondheid vragen we uit en kunnen aan bod komen.

Hoe zijn de afgelopen 50 jaar geweest ?

Ik denk dat de start – in 1972 – moeilijk is geweest.
We kennen nu een wet, die weliswaar valt onder het Wetboek van Strafrecht. Maar je moet er niet aan denken hoe het is om zonder wet , in de illegaliteit te werken. Dat is en was heel kwetsbaar en dat bracht zeker ook risico’s met zich mee.
Nog steeds bestaat de neiging om heel zorgvuldig te werken en ook nog onzichtbaar te blijven. Het zit schijnbaar in het DNA van de organisatie. In alle zorgvuldigheid onzichtbaar het werk blijven doen. De uitdaging wordt dan om de komende 50 jaar te laten zien wie we zijn en wat we doen.
Nu vallen we wettelijk nog steeds onder het Wetboek van Strafrecht en hebben we te maken met een rechtstreeks subsidiëring van het ministerie. Ons doel is ook om de abortuszorg als normale zorg te laten zien.

Over normale zorg gesproken: hoeveel cliënten helpen jullie per jaar ?

In onze kliniek worden per jaar ongeveer 1250 zwangerschappen afgebroken. Daadwerkelijk zien we meer cliënten omdat niet alle zwangerschappen worden afgebroken.
Daarnaast komen veel cliënten voor andere zorg bijvoorbeeld anticonceptie, SOA-zorg, seksuele problemen, sterilisatie van mannen.
Fysiek zien wij in totaal ongeveer 3000 cliënten per jaar; en 1500 online.
Daarnaast geven we ook voorlichtingen en trainingen op het gebied van seksuele gezondheid. Dit doen we vooral samen met de GGD en dit is ook een belangrijk onderdeel van onze zorg.

Hoe is jullie contact met de buurt ?

Omdat we hier al zolang zitten kennen we veel gezichten en namen van mensen.
Als het overlast betreft, dan hebben we daarover contact. We hebben een verbouwing gehad en jaarlijks een bedrijfshulpverlenings-dag en dan hebben we altijd contact.

Hoe is het nu met de anti-abortus demonstraties aan de Radesingel ?

Deze zijn het afgelopen jaar weer toegenomen. We waren gewend dat er 1 x per maand mensen demonstreerden. Over het algemeen verliep dat redelijk rustig. Maar de laatste tijd merkten we dat de frequentie van demonstraties toenam, de duur toenam, het aantal demonstranten toenam en dat ook de manier van bejegening anders werd.
Onze cliënten gingen het hinderlijk ervaren. Dat wat gezegd werd had meer impact op velen van hen. De ene cliënt reageerde heel boos, de ander heel verdrietig of aangedaan.
Dat nam toe en dat was voor ons aanleiding om contact te zoeken met de gemeente.

Hoe stelde de buurt zich op ?

We waren met z’n allen wel wat gewend geraakt aan het maandelijks demonstreren.
Maar de toon van de demonstranten werd harder. Ook de burgemeester was onder de indruk van de indringende reacties van veel mensen, waaronder buurtbewoners op deze demonstraties.
Voorbeeld op Twitter: 11 jaar woonde ik naast de Stimezokliniek en voelde me geregeld geïntimideerd door de demonstranten, die ook vaak voor mijn deur stonden, soms met fakkels en als ik de deur uitging ook mij probeerden te overtuigen dat abortus moest stoppen.

Hoe is de regelgeving nu ?

Voorlopig heeft de burgemeester besloten om niet langer toe te staan dat de demonstraties bij ons voor op de stoep plaatsvinden. Er is een plek aangewezen waar de demonstranten wel mogen staan, ofwel aan de overzijde ofwel op het grasveld hier. Het voordeel hiervan is dat cliënten niet meer direct aangesproken kunnen worden.

Volgend jaar 50 jarig bestaan. Wat zijn de plannen ?

In het eerste halfjaar vinden vooral activiteiten intern plaats en in het tweede halfjaar willen wij bijeenkomsten organiseren voor professionals. We gaan er zeker aandacht aan besteden.

Leo Veehof